Cezary Poniatowski przez pisma branżowe i ekspertów sztuk wizualnych obwołany został nie tak dawno „odkryciem 2013 roku”. Ten zyskujący na popularności młody artysta, na co dzień mieszka i pracuje w Warszawie i Berlinie, a pochodzi z Olsztyna. Ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Dyplom magisterski na Wydziale Grafiki pt. „Struktury brutalne” obronił w pracowni prof. Andrzeja Węcławskiego w 2012 roku. Od tamtej pory nieprzerwanie wystawia, uczestniczył w kilku znaczących projektach artystycznych w Polsce i za granicą.

Malarstwo Poniatowskiego wyróżnia stosowanie graficznych skrótów i redukcja środków wyrazu, oszczędna forma, proste znaki. Obrazy są zwykle monochromatyczne, najczęściej ograniczone do czerni i bieli, balansują na pograniczu sztuki przedstawiającej i nieprzedstawiającej, pozostawiając widza w stanie niepewności, co do ich znaczenia. Poniatowski stopniowo buduje własną stylistykę, nie oglądając się na obecne mody. Choć studiował grafikę, świadomie wybrał malarstwo, jako drogę artystycznego wyrazu i jest w tym konsekwentny.

Na olsztyńskiej wystawie zaprezentowane zostaną nowe obrazy, powstałe na przełomie 2013 i 2014 roku, w technice akrylowej pt. „Sceny rodzajowe”. Tytuł wystawy jest w tym przypadku mocno ironiczny. Zwyczajowo sceny rodzajowe, pojawiające się w malarstwie, grafice jak i rzeźbie to przedstawienia związanie z życiem codziennym, obyczajami, obrzędami, pracą, wypoczynkiem i zabawą. Czy tak będzie i w tym przypadku?