„Życie życie życie życie” – wyrazy zapisane równiutko w nudnej koleinie wiersza niewiele mogą rodzić niespodzianek. Ułożone natomiast w kształt wybuchają zaskakującym znaczeniem. Oto i poezja typograficzna Havla. Podobnie będzie z czytaniem jego tekstów. Aktorzy poddadzą próbie rytmy, intonacje głosu i wewnętrzną śpiewność słów. Adámek skomponuje „czytanie typograficzne”, w którym gra brzmień, ich przenikanie i przedrzeźnianie, włażenie na siebie bądź uciekanie stworzą nową, odrębną jakość.
Dla wszystkich niewiernych czytelników książek telefonicznych.
wstęp wolny